جواني، آغاز شكفتن است
جواني، آغاز شكفتن است. جواني، ميلاد دوباره انسان است. انسان در جواني، بار تكليف الهي را به تازگي بر دوش گرفته است. خداوند، بسياري از نعمت هايش را در جواني به انسان ارزاني ميدارد.
در ايران اسلامي روز ولادت حضرت علي اكبر (علیه السلام)، روز جوان نامگذاري شده است.جواني، موهبتي از جانب خداوند است. جواني، ثروتي است كه انسان بايد آن را جز به بهاي بهشت، خرج نكند . پس خوشا به حال آنان كه جواني را قدر ميدانند و اين گوهر گرانبها را در راه سعادت خويش ، به كار ميگيرند. ضمير جوان، آینه پاكي هاست؛ آینه اي كه هنوز گردي از گناهان بر روي آن ننشسته است. نگاه جوان، پنجره اي است كه رو به سوي افقهاي روشن گشوده شده است. پنجره اي كه آفتاب حقيقت را مي نوشد.
علیاكبر (ع) «ناز» جوانی را با «نیاز» به پروردگار همراه كرد و بدینگونه صورت زیبا را با سیرت دلربا در آمیخت. او خداوندگار ادب بود، و شور و طراوت جوانی، هرگز وی را از دایره ادب، به ویژه در برابر پدر، خارج نكرد.
این آموزگار جوان، رمز مانایی و جاودانگی را به جوانان آموخت: حق محوری، ادب و فروتنی. ادبش در برابر پدر، تنها به دلیل روابط عاطفی نبود؛ بلكه پدر را امام و مقتدای خویش میدانست. پدر نیز فقط بدان سبب كه علی فرزند او بود، بدو عشق نمیورزید؛ بلكه او را جوانی نجیب، پاكدامن و پرهیزكار میدید و ازاینرو، او را گرامی میداشت. گرچه هیچ پدری نمیتواند حسین (ع) باشد، و هیچ جوانی علیاكبر (ع) ؛ راه حسینی بودن و علیاكبر گونه بودن، به روی همه پدران و پسران باز است.