معـــاشران گره از زلف یار بـــــــاز شده است
همان گره که برایش دو صد نیـــــاز شده است

معـــــــــاشران بنوازید و بـــاز رقــــــص کنید
برعشق پاک علـــی، کو ترانه ساز شده است

گرفته دست خــــــــدا را چه عاشقـــانه نبـــی
ببین! صورت معشوقی اش چه ناز شده است

وان یـــــــــــکاد بخوانید و دود کنید سپـــــند!
برای قــــــــــامت حیدر که دلنـــواز شده است

خـــــــــدای من، گل بی خـــار من فروغ رُخـم
شهنشــــهم بنگر! کــــــــو گدا نواز شده است

طنیـــــن صـوت محــمــد ز الــــــغدیر بلــــــند؛
که عشق روی علی،عاشقان! جوازشده است ـــ

برای بودن در جنتــی که کــــــــــوی خداست ـــ
و مِهر پاک علــــــی برتر از نمــاز شده است ـــ

وگفت؛ هر که منش تــــــا کنون ولــی شده ام ـــ
علــــی ولـــیّ تمــــا مــــیّ اهل راز شـده است…
……
گــــرفت دست خــــدا را نبی به روز غدیـــــــر
وروز دیــــگری از دفتری که بـــاز شده است ــ

طناب دست خــــــدا را که بست و باز علـــــی
غریب کوچه وپس کوچه ی حجـــاز شده است
…..
و باز روز غدیـــــر است و چشم مـــــــی خندد
ودل به یاد علــــی پر ز سوز و ساز شده است…..

معـــــــــاشران گره از زلف تا که بـــــازنمود ـــ
به دل نشانده و الحـــق که چاره ساز شده است.